Al twintig jaar bouwt Laura Veirs aan haar repertoire, en vorig jaar verscheen haar album "My Echo" waarop opnieuw te horen is wat deze singer-songwriter in haar mars heeft. De cd staat vol met uitstekende onnavolgbare folkpop-liedjes waarbij topartiesten als Bill Frisell en M. Ward mee werkten aan het album.  Veirs mooie stem en de sfeervolle, spannende composities samen met deze artiesten, zorgen voor een unieke finishing touch.

In kringen van liefhebbers van folk en alt.country americana geniet de 47-jarige Laura een benijdenswaardige faam. Daarbuiten is haar bekendheid spijtig genoeg nog niet evenredig met de kwaliteit van haar werk. Veirs leeft in Portland, Oregon, en ze is ook geologe en vertaalster Chinees. U kent haar misschien van de merkwaardige samenwerking "Case/Lang/Veirs" cd (met collega’s Neko Case en k.d. lang, 2016) of van die prachtige en gelauwerde plaat met kinderliedjes, "Tumble Bee" (2011). Haar onderbelichte singer-songwriter platen zijn van bijzondere kwaliteit, niet het minst door haar persoonlijke teksten, vlotte, verleidelijke melodieën, verfijnde arrangementen en vooral die kristalheldere stem, haar waarmerk. Op "My Echo" geeft ze, met de hulp van echtgenoot / producer Tucker Martine (First Aid Kit en My Morning Jacket), het volle pond in tien songs, bijna alle van haar hand.

Veirs is nu sinds 1999 al aan haar 11de album toe, en deze keer is blijkbaar het gevoel gevangen te zitten, ouder worden, haar zorgen over Amerika haar grote inspiratiebron. "My Echo" verscheen al snel na de release van het uitstekende "The Lookout" (2018), dat Veirs opnam met haar vaste producer Tucker Martine, maar ook Jim James en Karl Blau, die beiden ook weer van de partij zijn op dit nieuwe album, waarvan de opnames grotendeels in de zomer van 2019 plaats vonden. Wat Veirs toen nog niet wist, maar naar eigen zeggen haar liedjes al wel, was dat haar huwelijk op barsten stond, zo is deze plaat dan ook sterk beïnvloed door haar scheiding. Inmiddels is de hoog gewaardeerde singer/songwriter, single geworden en aan een tweede leven begonnen.

Dat Veirs tijdens het schrijven, onder meer in een poëziegroep, de pijnlijke afloop nog niet voorzag, vertaalt zich in een opvallend contrast tussen het ­donkere thema en de vele versieringen die de tien fijne songs zo mooi maken. Ze schrijft heerlijke melodieën en geeft elke song een eigen arrangement mee waardoor de plaat veel variatie bevat. De opener "Freedom Feeling" is meteen al een heel knappe song. Dit met strijkerswerk aangezette nummer, verhaalt meteen haar gevoel om op­gesloten thuis te zitten. Ze wil hier in feite aan ontsnappen, en zit dan maar vaak gewoon naar een muur te staren ("Turquoise Walls") om verder de plaat in het prachtig ingetogen "I Sing To The Tall Man" zichzelf te overtuigen dat ze de juiste keuze heeft genomen.

Soms weet Laura haar songs eenvoudig te houden zoals "End Times", waar we haar alleen op piano begeleidt horen met hier en daar wat gevoelig gitaarwerk van Bill Frisell. Ook het akoestische "Brick Layer", behoort tot deze categorie en het haast lichtvoetige "All The Things" is ook typerend voor het werk van Laura waarbij ze haar prachtige heldere stem nog maar eens etaleert. Het muzikale recept mag na zoveel albums wel bekend zijn, Laura Veirs klinkt nog altijd volledig uniek en uit duizenden herkenbaar. "My Echo" is wederom, met zijn sterke songs, de aansprekende zang en de bijzonder fraaie instrumentatie en productie, een heerlijk luisteralbum geworden, dat ook nog eens prima past binnen deze huidige vreemde wereld.